De botten in de schouder worden op zijn plaats gehouden door een spiergroep die bestaat uit vier afzonderlijke spieren: supraspinatus, infraspinatus, subscapularis en teres minor. Deze spiergroep kan het schoudergewricht zeer specifiek en exact bewegen. Het schoudergewricht is een vrij ondiep gewricht: als de spieren zijn verzwakt, kan de schouder gaan schuiven in het gewricht.
Bij een frozen shoulder blessure is de beweeglijkheid van het schoudergewricht sterk verminderd. Dit komt vooral omdat het gewrichtskapsel niet meer elastisch is, en soms ook aangetast door vergroeiing en verdikking. Bij sommige patiënten gaat de blessure vanzelf over, maar in een aantal gevallen is behandeling door de osteopaat toch nodig.
Oorzaak
Frozen shoulder komt vaak voor bij beoefenaars van sporten als tennis en volleybal of krachttraining. Vooral sporten waarbij veel bovenhands belast wordt, vooral eenzijdig, zijn risicovol voor deze blessure.
Door blokkaden in nek, borstwervelkolom, borstkas of bij klachten in de bovenbuik (maag, darmen, gal of lever) kan het schoudergewricht en de omliggende spieren worden overbelast, kunnen de spieren rond de schouder verrekt raken en pijn beginnen te doen. Deze gewrichtspijn vertoont kenmerken van artritis en wordt veroorzaakt door ontsteking van de pezen van de schouder.
Symptomen
In het beginstadium van een frozen shoulder blessure voel je lichte pijn. In een later stadium begin je last te krijgen van beperking van de bewegingsmogelijkheden van de schouder. Bewegingen achter de rug of boven de schouder worden dan lastig en pijnlijk. De pijn verergert ook in dit stadium.
Frozen shoulder komt relatief vaak voor bij vrouwen, vooral boven de 40. Ook diabetici hebben een verhoogde kans op de blessure.
Behandeling van een frozen shoulder
Belangrijk is de oorzaak op te sporen van de overbelasting van de schouder. Vaak is deze gelegen in de beperkingen in nek, hals, borstkas of bovenbuik waardoor de schouder afwijkend gaat bewegen en tenslotte overbelast raakt.
Osteopathie kan snel verbetering geven door juist de oorzaak en niet de gevolgen (schoudergewricht, spieren, pezen) te behandelen. Wordt de oorzaak niet behandeld dan kan het soms wel 1.5 jaar duren voordat de schouder is hersteld, maar dan wel vaak met blijvende beperkingen.